Πρόκειται για μια πολύπλοκη συσκευή παρασκευής ζεστού νερού χρήσης με μια ευφυέστατη διάταξη ελέγχου της καταναλισκόμενης ενέργειας.
Αποτελούνταν από ένα κυλινδρικό δοχείο με διπλά τοιχώματα εντός του οποίου καίγονταν κάρβουνα που ζέσταιναν το περιεχόμενο του δοχείου. Δύο κατακόρυφα διαφράγματα χώριζαν την παράπλευρη επιφάνεια του δοχείου σε ένα μεγάλο διαμέρισμα (θερμαντήρα) που αποτελούσε τη δεξαμενή του θερμού νερού και ένα πολύ μικρό διαμέρισμα (υπερθερμαντήρα) που αποτελούσε τη δεξαμενή υπέρθερμου νερού και ατμού. Στον υπερθερμαντήρα λίγο πάνω από το πυθμένα ένας τυφλός οριζόντιος σωλήνας διαπερνούσε τα κάρβουνα λειτουργώντας σαν συσσωρευτής θερμότητας υψηλής απόδοσης. Ψηλότερα δύο κεκλιμένοι σωλήνες (που διαπερνούσαν τα κάρβουνα) ένωναν το θερμαντήρα με τον υπερθερμαντήρα και λειτουργούσαν ως τροφοδότες νερού και παρασκευαστήρες ατμού. Η λήψη του θερμού νερού (μέσω ενός κρουνού που βρισκόταν στο ανώτερο τμήμα του δοχείου) γινόταν αυτόματα με την ταυτόχρονη τροφοδότηση με κρύο νερό του θερμαντήρα (που γινόταν μέσω ενός χωνοειδούς στομίου που κατέληγε στον πυθμένα του ώστε να μην υπάρχει ανάμειξη κρύου και θερμού νερού). Ο παραγόμενος ατμός στον υπερθερμαντήρα φυσούσε συνεχώς (μέσω ενός λυγισμένου σωληνίσκου με τη μορφή ζωδίου) πάνω στα καιόμενα κάρβουνα για τη συντήρηση της καύσης. Η είσοδος νέου κρύου νερού στο θερμαντήρα προκαλούσε άνοδο της στάθμης και στον υπερθερμαντήρα. Έτσι λόγω συμπίεσης εκτοξευόταν ακαριαία περισσότερος ατμός στα κάρβουνα ώστε να αντιμετωπιστούν οι πρόσκαιρες αυξημένες θερμικές ανάγκες του θερμαντήρα. Σε μία βελτιωμένη παραλλαγή του θερμαντήρα ο Ήρων είχε προσθέσει έναν τρίτωνα που σάλπιζε και έναν κότσυφα που κελαηδούσε με τη βοήθεια του εξερχόμενου ατμού.
