Το όραμα του Μουσείου είναι να προβάλλει  το τεχνολογικό θαύμα της αρχαιότητας.

Η ρομποτική και η υπολογιστική, η ατμοκίνηση και η αεριοπροώθηση, η αυτοκίνηση και η αυτόματη πλοήγηση, οι αυτοματισμοί και ο προγραμματισμός, οι τηλεπικοινωνίες και η κρυπτογράφηση, η γεωδαισία και η χαρτογράφηση, η αξιοποίηση της υδραυλικής και της αιολικής ενέργειας, η εφαρμογή της ιμαντοκίνησης, της οδοντοκίνησης και της αλυσοκίνησης και πολλές άλλες επιστήμες και τεχνικές επινοήθηκαν στην αρχαία Ελλάδα.

Το μουσείο μελετά, αναδεικνύει και παρουσιάζει στο ελληνικό και διεθνές κοινό μια ύψιστης σημασίας αλλά σχετικά άγνωστη πτυχή του αρχαιοελληνικού πολιτισμού: την τεχνολογία, ο πρωταρχικός ρόλος της οποίας είναι αδιαμφισβήτητος στην ανάπτυξη και άνθιση οποιουδήποτε πολιτισμού, πόσο μάλλον του αρχαιοελληνικού, ο οποίος έδωσε στην ανθρωπότητα απαράμιλλα δημιουργήματα που όλοι γνωρίζουμε και θαυμάζουμε – από τον Υπολογιστικό Μηχανισμό των Αντικυθήρων έως τον Παρθενώνα.

Ο Κώστας Κοτσανάς γεννήθηκε το 1963 στην Σελιάνα-Αιγείρα Αχαΐας. Σπούδασε στο Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών και σε όλη του τη ζωή αφοσιώθηκε στη μελέτη του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, και ιδιαίτερα στο πεδίο της αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας.

Πολλές μελέτες και έρευνες του έχουν προβληθεί σε Διεθνή Συνέδρια είτε ως προσκεκλημένος ομιλητής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (όπως Πανεπιστήμιο Καν, Διεθνές Συνέδριο “ISSM”, Εθνική Βιβλιοθήκη Γαλλίας, Εθνικό Μουσείο Επιστημών Κορέας) είτε ως σύνεδρος (Διεθνές Συνέδριο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, Διεθνές Συνέδριο: η Αρχαία Ελλάδα και ο Σύγχρονος Κόσμος, Πανεπιστήμιο Πατρών).

Έχει δημιουργήσει, με δικά του έξοδα το σύνολο των 500 εκθεμάτων που αριθμεί σήμερα η συλλογή. Πολλά από τα εκθέματα έχουν παρουσιαστεί σε διάφορες περιοδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Ευρώπη, Ασία, ΗΠΑ, Αυστραλία). Η προσπάθεια αυτή δεν έχει τύχει μέχρι στιγμής επιχορήγησης από οποιοδήποτε δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα. Ο ίδιος έχει συγγράψει έξι βιβλία για την αρχαία ελληνική τεχνολογία και αποτελεί εμπνευστή και δημιουργό τριών Μουσείων Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας στην Αθήνα, το Κατάκολο και την Αρχαία Ολυμπία αντίστοιχα.

Σκοπός του μουσείου είναι να αποδείξει ότι η αρχαιοελληνική τεχνολογία λίγο πριν το τέλος του αρχαιοελληνικού κόσμου ήταν συγκλονιστικά όμοια με τις απαρχές της νεωτερικής τεχνολογίας μας.

Για παράδειγμα οι κοχλίες και τα περικόχλια, οι οδοντωτοί τροχοί και οι κανόνες, οι τροχαλίες και οι ιμάντες, οι αλυσοτροχοί και οι αλυσίδες, τα έμβολα και οι κύλινδροι, οι υδραυλικοί ελεγκτές και οι βαλβίδες, οι προγραμματιστές και οι αυτόματοι πλοηγοί (εξαρτήματα όλα της μηχανής ενός σύγχρονου αυτοκινήτου) είναι μερικά μόνο από τα εφευρήματα των αρχαίων Ελλήνων που αποτέλεσαν τους θεμέλιους λίθους της πολύπλοκης τεχνολογίας τους.

Αυτά τα κληροδοτήματα, ίδια και αναντικατάστατα, εξακολουθούν και σήμερα να αποτελούν τα δομικά στοιχεία της σύγχρονης τεχνολογίας μας, η εξέλιξη της οποίας θα ήταν αμφίβολη χωρίς την ανέξοδη και απροβλημάτιστη υιοθέτησή τους.

Απλά χρειάστηκε πάνω από μια χιλιετία ωρίμανσης για να επανακτήσει η ανθρωπότητα αυτήν την αξιοθαύμαστη λησμονημένη τεχνολογία. Η εξερεύνηση αυτής της εποχής που η τεχνολογία αιχμής δεν κατοχυρωνόταν αποδεικνύει περίτρανα πόσα περισσότερα (από όσα νομίζουμε) χρωστά ο σύγχρονος Τεχνολογικός Πολιτισμός στους Έλληνες.